Feeling Magazine in Australië: regenwoud ontmoet rif

We laten Sydney achter ons en nemen een binnenvlucht naar 'Sunshine State' Queensland, de op één na grootste staat van Australië. We worden er door een zwoele, tropische hitte bedwelmd. Gelukkig heeft onze huurauto airco. We zetten koers van Cairns naar Port Douglas, langs eindeloze rietsuikerplantages, ongerepte, witte stranden en de uitlopers van een indrukwekkend tropische regenwoud, die haast tot aan het glinsterende, blauwe zeewater reiken. Onder water kronkelt het 2.000 km lange Great Barrier Reef langs de kust van Queensland. Geen wonder dat deze streek jaarlijks tienduizenden toeristen lokt.

Benieuwd naar Sonja’s belevenissen in Sydney? Lees dan haar twee Feeling Magazine verhalen waarin ze Sydney vanuit een ander perspectief ziet en gaat surfen bij Bondi Beach.

Het idyllische, koloniale badplaatsje Port Douglas - met zijn gezellige jachthaventje, trendy restaurants, leuke boetiekjes en het prachtige strand Four Mile Beach - is een stop waard. Gesticht in 1877, staat het vooral bekend als toegangspoort tot het Great Barrier Reef, omdat het rif hier relatief dicht tegen de kustlijn ligt.

Aan een meertje strek ik me uit op het zachte, witte zand. Tot ik plots een groot waarschuwingsbord opmerk. Beware of the crocodiles, schreeuwt het. Slik. Dodelijke aanvallen zijn eerder zeldzaam, vertelt een local me, maar toch is het tijdens het regenseizoen opletten geblazen. De rivieren en meren staan dan in verbinding met de zee, en zo kunnen zoutwaterkrokodillen makkelijker de zoete wateren in zwemmen.

Het paradijs bestaat

Ik snak naar een douche... Gelukkig naderen we Thala Beach Lodge, ons verblijf voor de komende dagen. Een laan met palmbomen brengt ons bij dit luxueuze vijfsterrenresort. Ecologische bungalows midden in het regenwoud met uitzicht op de uitgestrekte stranden en het rif... Het paradijs bestaat! Het gekwetter van een stel gifgroene parkieten haalt me vroeg in de ochtend uit m’n slaap. De zon is net op en de lucht is nog gehuld in een prachtige dieporanje gloed. Ik trek mijn loopschoenen aan en wandel naar het strand. Geen ziel te bekennen. De stilte, het ruisen van de zee, de frisse, zuivere zeelucht, ik word er helemaal zen van.

Mowgli Achterna

We rijden dieper het binnenland in. Glooiende, Engels aandoende valleien veranderen met een draai aan het stuur in dichtbegroeid tropisch woud met ontelbare schakeringen groen. Geen betere manier om ’s werelds oudste regenwoud, het Daintree Rainforest, te verkennen dan vanuit boetiekhotel Silky Oaks Lodge aan de oever van de Mossman rivier. Ons boomhuis, volledig opgetrokken uit tropisch hardhout, ademt een heerlijke, serene sfeer uit. Vanop ons balkon zien we exotische vogels en sierlijke, diepblauwe Ulysses-vlinders voorbij fladderen.

Daintree maakt deel uit van de 9.000 km2 Wet Tropics World Heritage Area, een tropische strook van 450 km die zich langs de kustlijn van Tropical North Queensland uitstrekt. Het woud is meer dan 135 miljoen jaar oud en de thuis van de meest diverse dieren- en plantensoorten, waaronder de cassowary, een gigantische loopvogel met een helderblauwe nek met rode accenten. Helaas staat hij op de lijst van beschermde diersoorten en is een ontmoeting zeldzaam. We zwemmen en snorkelen in de kristalheldere rivier, terwijl de geluiden van de tropen ons omhullen. We voelen ons als de kleine Mowgli, diep verbonden met de jungle.

Snif, snif, geen snif

En dan plots slaat het weer om. Dikke, donkere wolken pakken samen, de temperatuur daalt 15 graden. We rijden met de ruitenwissers op volle kracht richting Mission Beach. Hoog tegen de flanken van het regenwoud en met een adembenemend uitzicht op Dunk Island en de diepblauwe zee, ligt onze laatste verblijfplaats. Altitude One40 is een villa om u tegen te zeggen, ver weg van de bewoonde wereld, maar met één trouwe vriend vlakbij: een gigantische, sierlijke zeearend met spierwitte buik. Elk avond landt hij op een speciaal gebouwd platform vlak bij het huis om er zijn avondmaal te komen halen.

Met de kletterende regen als achtergrondmuziek, genieten we van gegrilde tijgergarnalen en een fris wit wijntje. Stiekem bidden we tot de weergoden voor beterschap. Morgen varen we namelijk naar het Great Barrier Reef om er te duiken en te snorkelen. Jammer, maar helaas. De volgende ochtend lijken de regendruppels nog dikker en is er bovendien een felle, stormachtige wind opgestoken. Het Great Barrier Reef, zo dichtbij, is verder weg dan ooit. Positief als we zijn, besluiten we dat dit een teken is: de goden verwachten ons terug in dit fascinerende land. Als klap op de vuurpijl spotten we op onze terugweg een prachtige cassowary mét kuiken. Een mooier afscheid hadden we ons niet kunnen wensen.